"Αυτεπίγνωση". Βασικά καθημερινά εργαλεία για να την προσεγγίσουμε

Συχνά ή λιγότερο συχνά, ακούμε τη λέξη "Αυτεπίγνωση". Τι ακριβώς σημαίνει όμως και πόσο σημαντική είναι στη ζωή μας; Μπορούμε να πούμε πως, τρία βασικά στοιχεία του εαυτού μας τη συνθέτουν: πρώτον, όταν κατανοούμε το πώς είμαστε (στην εξωτερική εμφάνιση), δεύτερον, το ποιοι είμαστε (εσωτερικά) και τρίτον, το πώς μας βλέπουν οι άλλοι. 


Αντίθετα, η αυτεπίγνωση δεν σημαίνει πως ναι, μας αρέσουν όλα όσα έχουμε ή πως δεν έχουμε αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό μας. Ουσιαστικά έχοντας αυτεπίγνωση, γνωρίζουμε τι νιώθουμε και πώς το νιώθουμε. Υπάρχουν χιλιάδες έρευνες που δείχνουν πως οι άνθρωποι με επίγνωση του εαυτού τους, νιώθουν πιο γεμάτοι, έχουν καλύτερες σχέσεις, είναι πιο δημιουργικοί,  είναι πιο σίγουροι και επικοινωνούν καλύτερα. Δεν έχουν ανάγκη να κοροϊδέψουν, να πουν ψέματα, αποδίδουν καλύτερα στη δουλειά τους. 

Στον κόσμο όμως της αυτεπίγνωσης υπάρχουν αυτοί που νομίζουν πως έχουν και αυτοί που πραγματικά έχουν. Έρευνες έχουν δείξει πως αν και το 95% των ανθρώπων που νομίζουν πως έχουν επίγνωση,  μόνο το 10% από αυτούς πράγματι έχει. Αυτό σημαίνει πως ένα μεγάλο ποσοστό δεν καταλαβαίνει πως λέει ψέματα στον ίδιο του τον εαυτό. 

Πως γίνεται όμως, αφού θέλουμε να μάθουμε τι μας συμβαίνει, τελικά να μην το καταφέρνουμε; 

Αυτός που θέλει να γνωρίσει τον εαυτό του, κάνει διάφορες ερωτήσεις για θέματα που τον απασχολούν.  Συνήθως λοιπόν, ρωτά μέσα του «γιατί ταράχτηκα τόσο μετά από τον τσακωμό με τον φίλο μου;», «γιατί κόμπιασα σε αυτή την συνάντηση;»,  αλλά και πιο υπαρξιακά όπως «γιατί πιστεύω στον Θεό;;;" Σε όλες τις ερωτήσεις, όταν μπαίνει μπροστά το «γιατί», αρχίζει το πρόβλημα. Σκεφτείτε λίγο... Ακούγοντας τη λέξη "γιατί", πιθανόν να μας έρχεται στο μυαλό να βρούμε μια δικαιολογία. Θυμίζει περισσότερο επίκριση, σαν να κριτικάρουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, σαν να έπρεπε να κάνουμε κάτι και τελικά δεν το καταφέραμε. Όταν λοιπόν, ρωτάμε τον εαυτό μας κατ' αυτόν τον τρόπο, η απάντηση που θα μας δώσουμε, δεν είναι σίγουρο πως θα μας οδηγήσει στην αλήθεια μας. Μάλλον το αντίθετο. Φεύγουμε μακριά της. 

Κι εδώ τίθεται το εύλογο ερώτημα: μα πώς να μας ρωτάμε;; Ποιες είναι εκείνες οι σωστές λέξεις, τα δικά μας "εργαλεία" που θα μας "ξεμπλοκάρουν", θα μας βοηθούν να επικοινωνούμε καλύτερα με τον εαυτό μας;; Το μόνο που χρειάζεται είναι να αντικατασταθεί το «γιατί» με δύο άλλες λέξεις, το "τι" και το "πώς". 

"Τι ήταν αυτό που με έκανε να κομπιάσω;" ή "πως ένιωσα που κόμπιασα σε αυτή τη συνάντηση;" Πόσο διαφορετικές απαντήσεις θα πάρουμε. Κυρίως όμως, πόσο διαφορετικό μήνυμα δίνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό.  Έτσι λοιπόν ρωτώντας μας με το τι ή το πώς, δίνουμε την ευκαιρία να βρούμε την αλήθεια μας και αυτό είναι σίγουρα πιο ανακουφιστικό!  

•