Λίγα λόγια για τη Συμβουλευτική Ζεύγους

  

      Ένα ζευγάρι αποτελείται από τρία βασικά μέρη. Το Εγώ, το Εσύ και το Εμείς. Ένα ζευγάρι που μπορεί από νωρίς να λειτουργεί κάτω από αυτό το πρίσμα, είναι ένα υγιές ζευγάρι. Υπάρχουν όμως και αυτά που δυσκολεύονται να λειτουργήσουν με αυτόν τον τρόπο. Η διαφορετικότητα πολλές φορές τρομάζει και δημιουργεί στους συντρόφους ερωτηματικά, αμφιβολίες, προβλήματα. Ευτυχώς στις μέρες μας, αρκετοί το αντιλαμβάνονται και δεν διστάζουν να επισκεφτούν κάποιον ειδικό που θα τους βοηθήσει να δουν από την αρχή τη διαδικασία της μεταξύ τους σύνδεσης. Ας δούμε πως μέσω της Συμβουλευτικής διαδικασίας οι σύντροφοι έρχονται σε επαφή τόσο με τους εαυτούς τους, όσο και με τους συντρόφους τους

1.    Στην αρχή το ζευγάρι ανοίγει τα ζητήματα που το απασχολεί. Συζητώντας μέσα στη θεραπεία το ζευγάρι ξεκινά και αναγνωρίζει τα βασικά προβλήματα. Τα περισσότερα ζευγάρια συγκρούονται για απλά καθημερινά θέματα όπως το μάζεμα των ρούχων, τη καθαριότητα, τους λογαριασμούς, τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Όμως η αλήθεια είναι πως υπάρχει κάποια κρυμμένη συναισθηματική ανάγκη, πίσω από αυτά τα ζητήματα που ζητά προσοχή.

2.    Κατά τη διάρκεια των συνεδριών καταφέρνουν να αναγνωρίσουν αυτά που τους κρατούν σε απόσταση και προσπαθούν να ανακαλύψουν τους φόβους που τροφοδοτεί τη μεταξύ τους απομάκρυνση. Όσο το ζευγάρι εξερευνά μέσα στη θεραπεία τις πιο βαθιές αιτίες των διαφωνιών, αρχίζει και συνειδητοποιεί πως ο εχθρός δεν είναι ο σύντροφος αλλά οι συμπεριφορές που δυσκολεύουν τη μεταξύ τους σχέση.

3.    Μέσα από τη «δουλειά» που κάνουν μαζί στην θεραπεία, αρχίζουν να κατανοούν τα συναισθήματα πίσω από τις συμπεριφορές. Μέσα στη θεραπεία ο ρόλος του θεραπευτή είναι να βοηθήσει τους συντρόφους να κατανοήσουν και να εξηγήσουν με σαφήνεια αυτό που πυροδοτεί τις συμπεριφορές τους, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα πως ο άλλος αποκτά μια ακριβή κατανόηση αυτών.

4.    Οι σύντροφοι συνειδητοποιούν πως και οι δύο βλάπτουν την σχέση και δεν είναι ευθύνη μόνο του ενός. Όσο το ζευγάρι ξεκινά να βλέπει τις αρνητικές δυναμικές ως πηγή των προβλημάτων, τότε κατανοεί τις ανάγκες τόσο τις δικές του, όσο και του συντρόφου του. Όσο οπλίζονται με ενσυναίσθηση, το ζευγάρι μπορεί πια να προσεγγίσει τα προβλήματά του με μια λιγότερο μαχητική νοοτροπία.  

5.    Οι σύντροφοι αναγνωρίζουν και παραδέχονται αυτά που τους πληγώνουν καθώς και τους φόβους τους. Σε αυτό το στάδιο ο ρόλος του θεραπευτή γίνεται ακόμη πιο σημαντικός. Όσο πιο κοντά στο πραγματικό τους συναίσθημα βρίσκονται, τόσο πιο ευάλωτοι νιώθουν και εδώ χρειάζονται την υποστήριξη και την ενθάρρυνση του θεραπευτή για να τα κάνουν αντιληπτά  ο ένας στον άλλον.

6.    Το ζευγάρι αρχίζει να αναγνωρίζει και να δέχεται τα συναισθήματα του άλλου και ταυτόχρονα ο καθένας ξεχωριστά να εξερευνά τις αντιδράσεις του σε αυτά τα συναισθήματα. Μια χρόνια συμπεριφορά είναι δύσκολο να αποχαρακτηριστεί και να γίνει η παραδοχή πως στην πραγματικότητα σημαίνει κάτι άλλο. Το ζευγάρι σιγά σιγά μαθαίνει πώς να εμπιστεύεται αυτά που έχουν αποκαλυφθεί και ο καθένας ξεχωριστά δοκιμάζει νέες αντιδράσεις σε αυτά.

7.    Οι σύντροφοι καταφέρνουν να επικοινωνούν και να εκφράζονται με βάση τις συναισθηματικές τους ανάγκες. Μιας που έχει αλλάξει ο τρόπος επικοινωνίας, δημιουργούνται νέες λύσεις για τα προβλήματά τους. Σε αυτό το σημείο εδραιώνονται οι νέες θέσεις τους και δημιουργούν έναν νέο κώδικα συμπεριφοράς. Μετά από αρκετή δουλειά και πρόοδο, το ζευγάρι είναι καλό να θυμάται αυτά που τους απομάκρυναν και ποιο δρόμο ακολούθησαν για  να ξαναέρθουν κοντά. Για λίγο ακόμη, η θύμηση αυτή είναι «επιβεβλημένη» στη διατήρηση των νέων αυτών συμπεριφορών.

   Η αλήθεια είναι πως όλες οι σχέσεις εμπεριέχουν αυτούς τους σημαντικούς δρόμους. Μαθαίνοντας το πώς να αλληλοεπιδράμε με τους συντρόφους μας, θα μπορεί να γίνει οδηγός και για τις υπόλοιπες σημαντικές σχέσεις της ζωή μας.