Οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία που μας έμαθε να μην εκφράζουμε τα συναισθήματά μας ελεύθερα! Μάθαμε για χάρη της εικόνας του «καλού παιδιού», να πνίγουμε τα δάκρυά μας, να πνίγουμε το δυνατό γέλιο μας, να πνίγουμε τον θυμό μας. Οι περισσότεροι από εμάς λοιπόν έχουμε τραυματιστεί ως παιδιά -και όχι μόνο αυτοί που υπήρξαν θύματα φανερής εκμετάλλευσής ή επίθεσης ή κακοποίησης.
Αναλογιστείτε πόσες φορές έχετε σκεπάσει τα ουρλιαχτά σας - που μπορεί να προέρχονται είτε από φόβο, είτε από θυμό- με ένα «δεν είναι δα και τόσο σοβαρό».
Πόσες φορές κατάπιατε τα δάκρυά σας λέγοντας «δεν θα φανώ αδύναμ@ς».
Πόσες φορές πνίξατε το γέλιο σας γιατί ίσως δεν άρμοζε στην περίσταση;
Πού έχουν πάει όλα αυτά τα θαμμένα συναισθήματα; Που έχει πάει όλη αυτή η ενέργεια;
Ο Φρόυντ λέει πως «τα ανέκφραστα συναισθήματα δεν πεθαίνουν, θάβονται ζωντανά και είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθούν με τρόπο δυσάρεστο». Έτσι, είναι μαζεμένα όλα στα υπόγεια της ψυχής μας. Εκεί μέσα είναι μαζεμένη όλη αυτή η ενέργεια που δεν διαλύθηκε και δεν εκφορτίστηκε. Είναι αυτό το κατάλοιπο που είναι δυνατό να καταστρέψει το σώμα και το πνεύμα μας.
Η ψυχή βέβαια πάντα προσπαθεί μέσα από το σώμα να εκφράσει τις βαθύτερες ανάγκες της. Όταν ο ενήλικας έρχεται σε σύγκρουση – και η σύγκρουση αφορά αυτό που νιώθει σε σχέση με αυτό που επιλέγει να κάνει - το σώμα του χρησιμοποιεί τη φυσιολογική αντίδραση επιβίωσης έτσι όπως αυτό καταγράφηκε στην παιδική του ηλικία, πονάει το στομάχι, ημικρανίες, δυσκοιλιότητα και άλλες σωματικές ενοχλήσεις.
Όλα όσα έχουμε περάσει όμως δεν είναι ανάγκη να είναι ισόβια καταδίκη. Πολλές φορές η κατανόηση του πώς διαμορφώνεται το τραύμα μας, η γνώση του να αναγνωρίζουμε τους μηχανισμούς που εμποδίζουν την ίασή του, αρκούν για να αναγνωρίσουμε τους τρόπους με τους οποίους ο ίδιος ο οργανισμός μας επιχειρεί να θεραπευτεί. Έτσι χρησιμοποιώντας μερικές ιδέες και τεχνικές μπορούμε να στηρίξουμε αντί να εμποδίζουμε αυτή την έμφυτη θεραπευτική ικανότητα που διαθέτουμε όλοι μας.
Ο Jorge Bucay λέει "Τι λογής θεραπεία είναι αυτή; Αυτή είναι η θεραπεία που κάνουμε, Ντεμιάν. Μια θεραπεία για να καταλάβεις τι σου συμβαίνει κάθε στιγμή. Μια θεραπεία που έχει στόχο να ανοίγει χαραμάδες στις μάσκες σου για να αφήνει να βγει έξω ο αληθινός Ντεμιάν. Μια θεραπεία κατά κάποιο τρόπο μοναδική και ανεξήγητη, γιατί βασίζεται πάνω στις δομές δυο ατόμων μοναδικών και ανεξήγητων - εσένα κι εμένα. Δυο άτομα που συμφωνήσαμε, προς το παρόν, να δίνουμε περισσότερη προσοχή στη διαδικασία ανάπτυξης του ενός από τους δύο, δηλαδή σ' εσένα. Είναι μια θεραπεία που δεν θεραπεύει κανέναν, γιατί δέχεται ότι μπορεί να βοηθήσει μονάχα άτομα που θεραπεύονται από μόνα τους. Μια θεραπεία που δεν επιχειρεί να προκαλέσει καμία αντίδραση, αλλά απλώς να ενεργήσει ως καταλύτης ικανός να επιταχύνει μια διαδικασία η οποία ούτως ή άλλως θα λάβαινε χώρα, αργά ή γρήγορα, είτε με ψυχοθεραπευτή είτε χωρίς αυτόν. Τέλος, μια θεραπεία που δίνει περισσότερη σημασία στο "αισθάνεσθαι" παρά στο "σκέπτεσθαι", στην πράξη παρά στο σχεδιασμό, στο είναι παρά στο έχειν, στο παρόν παρά στο παρελθόν ή το μέλλον".
Αν θέλεις να αλλάξεις την κατάσταση που βρίσκεσαι, αν θες την αλλαγή μπορείς να καλέσεις βοήθεια. Τόλμησε να ζητήσεις βοήθεια για να αλλάξεις τη ζωή σου. Μπορείς αν θες να απαλλαγείς από όλα όσα σε βαραίνουν και σε κρατούν μακρυά από τη χαρά. Όλα ξεκινάνε από ένα πρώτο βήμα. Μπορεί να εκπλαγείς με το πόσο πιο ήρεμα θα νιώσεις όταν δεις και κατανοήσεις την ιστορία σου.
