Καλή Χρονιά!

 Έχω επιλέξει να περπατώ σε έναν δρόμο που έχει την αναζήτηση, την περιέργεια, την ελπίδα, τις δυνατότητες, την αγάπη. Και ενώ ο κόσμος μου, η χώρα μου, ο τόπος μου, είναι γεμάτος με θλιβερές, χαοτικές, αηδιαστικές και γεμάτες φόβο καταστάσεις, χρειάζομαι να παραμένω εστιασμένη στον δικό μου δρόμο. Σε αυτόν επενδύω την περισσότερη ενέργειά μου και σε αυτόν αφιερώνω τον περισσότερο χρόνο μου. 

Μέσα σε αυτές τις ημέρες και με την ευκαιρία της νέας χρονιάς, αφιέρωσα αρκετό χρόνο για να σκεφτώ σε ποιο σημείο βρίσκομαι και που θέλω να πάω. Μου έκανα κάποιες ερωτήσεις και σκέφτηκα να τις μοιραστώ μαζί σας, μήπως τις βρείτε ενδιαφέρουσες και δώσετε τις δικές σας απαντήσεις. 

• Πού και πώς θέλω να εξελίξω τη ζωή μου σε αυτόν τον χρόνο που έρχεται; 
• Ποιες καταστάσεις υπάρχουν στην ζωή μου και χρειάζεται να δώσω περισσότερη προσοχή;
• Ποιους ανθρώπους θέλω αληθινά στη ζωή μου; πώς θέλω να είμαι με αυτούς; πώς θέλω να είναι και αυτοί με εμένα;
• Πόσο επιτρέπω στον εαυτό μου να αλλάξει ο κόσμος μου; η οπτική μου; 
• Που θέλω και μπορώ να συμμετάσχω, να συμβάλλω, για να γίνει αυτός ο κόσμος, η χώρα μου, ο τόπος μου, λίγο καλύτερος;
• Με ποιον τρόπο θέλω να ασχοληθώ με την ψυχή μου, το πνεύμα μου, το σώμα μου;
• Τι θέλω να δω που δεν έχω δει;
• Τι θέλω να κάνω που δεν έχω κάνει;
• Ποια εμπόδια υπάρχουν μέσα μου, που δυσκολεύουν τον δικό μου δρόμο;

Αυτό που έχω καταλάβει μέσα από την δική μου εξερεύνηση, είναι πως όταν με ρωτούσα, υπήρχε "κάτι" εκεί μέσα που μου απαντούσε πάντα την αλήθεια του. Σήμερα μπορώ πια να το δω καθαρά, αυτό το "κάτι"  που το ορίζω ως η ψυχή μου, η αλήθεια μου, ήταν πάντα το ίδιο, πάντα αυθεντικό, πάντα ήξερε τι αναζητούσε και πάντα ήξερε τι ήταν. Δεν είχε όμως δυνατή φωνή και ενώ την άκουγα δεν μπορούσα να την εμπιστευτώ, δεν μπορούσα να την κρατήσω. Σήμερα μετά από πολλά χρόνια προσωπικής αναζήτησης κατάλαβα πως ο σκοπός μου τόσο καιρό δεν ήταν να βρω τι υπάρχει στη ψυχή μου, αυτή ήταν πάντα εκεί, παρούσα, γνήσια, αυθόρμητη, μοναδική. Τόσα χρόνια προσπαθούσα να καταλάβω τελικά, όχι το ποια είμαι, αλλά τα εμπόδια που μπήκαν και θόλωσαν τον δρόμο για να βγαίνει μόνο αυτή. 

Επέλεξα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες δικές μου σκέψεις, κάποια σημεία της δικής μου αναζήτησης, γιατί δεν έχω τίποτα περισσότερο από εσάς, γιατί όσο μοναδική είναι η δική μου ψυχή, άλλο τόσο είναι και η δική σας. Γι' αυτό άλλωστε δεν δυσκολεύομαι να μιλήσω για το πως νιώθω για αυτήν αλλά και για την αλήθεια μου. Γιατί αυτό που κατάφερα να δω σε εμένα, με βοηθά να βλέπω και να διακρίνω το μοναδικό φως των ανθρώπων που συναντώ και δεν με έχει διαψεύσει ποτέ!

Σας εύχομαι μια χρονία γεμάτη από όλα όσα χρειάζεστε για να προχωρήσετε ένα βήμα πιο κοντά στην δική σας αλήθεια. Το μόνο που χρειάζεται είναι η απόφαση.    

Ας μιλήσουμε λίγο για το Αντρικό φύλο

 

Σχεδόν από πάντα, για κάποιον δικό μου λόγο, σιχαινόμουν να μας διαχωρίζω σε άντρες και γυναίκες. Πάντα απέναντί μου έχω κυρίως την εικόνα του ανθρώπου, εκεί στέκομαι, παρά του τι φύλο είναι. Ίσως και αυτός ο δικός μου προσωπικός παράγοντας είναι βοηθητικός και μέσω της δουλειάς μου, να καταλαβαίνω πως, οι άντρες και μιλάνε, ανοίγονται, αλλάζουν, αρκεί να βρεθεί, να τους δοθεί αυτός ο χώρος. Για αυτό και αποφάσισα να γράψω για αυτούς, με όσα έχω ανακαλύψει τόσο από την επαγγελματική επαφή μαζί τους αλλά και μελετώντας την βιβλιογραφία που μιλά για τον εσωτερικό κόσμο των αντρών. Με αυτόν τον τρόπο ίσως προσκαλέσω τις γυναίκες να μάθουν, να καταλάβουν τι μπορεί να συμβαίνει μέσα τους και ίσως βρουν εξηγήσεις για κάποιες συμπεριφορές τους. Παράλληλα όμως, ίσως δουν πόσα κοινά μπορεί να νιώθουν μαζί τους. Προσκαλώ όμως και τους άντρες, μήπως δουν κάτι γνώριμο που μπορεί να μην είχαν λόγια να το περιγράψουν, να ανακαλύψουν πως δεν είναι μόνοι σε όλο αυτό που αισθάνονται και να σπάσουν, όσοι επιθυμούν, την συναισθηματική τους απομόνωση.

Γιατί είναι τόσο δύσκολο λοιπόν για τους άντρες να μιλούν για τα συναισθήματά τους;

Το πρώτο βασικό εμπόδιο είναι η ντροπή. Τα αγόρια δεν κλαίνε!! όσο και αν αυτή πρόταση ακούγετε απλή, μέσω αυτής της «εντολής» βαθιά χαραγμένης στο dna τους, δεν τους επιτρέπεται να εκφράσουν όποιο συναίσθημα βιώνουν εκείνη τη στιγμή, καθώς τους ανάγκασαν από πολύ νωρίς να το πνίξουν, να το εξαφανίσουν. Παράλληλα όμως τους πρόσθεσαν και ένα ακόμη. Την ντροπή! Είναι ντροπή να κλαις, άρα είναι ντροπή να νιώθεις! Όταν λοιπόν νιώθουν κάτι, εκτός του ότι δεν μπορούν να το εκφράσουν παράλληλα βγαίνει και η ντροπή που το νιώθουν. Πώς όλο αυτό μπορεί να μεταφερθεί στις σχέσεις τους; Αυτή η ντροπή, αυτή η αίσθηση ανεπάρκειας που νιώθουν την μεταθέτουν ζητώντας από τ@ν σύντροφό τους να είναι τέλει@. Το κάνουν κρίνοντας ίσως την εμφάνιση, τους τρόπους, τις γνώσεις, την επαγγελματική τους πορεία.  Μέσω τ@ λάμψης, ικανότητας, επιτυχίας τ@ς συντρόφου του, ο άντρας νιώθει έστω και για λίγα λεπτά περισσότερος σημαντικός.

Το δεύτερο εμπόδιο είναι ακόμη πιο βαθύ και είναι η απουσία γνώσης των συναισθημάτων τους . Δεν ξέρω τι νιώθω! (γιατί κανείς δεν μπήκε εξ αρχής στη διαδικασία να με αφήσει να το μάθω, προσθέτω εγώ). Θυμάμαι την έκπληξη και την απορία ενός θεραπευόμενού μου στην ερώτηση «πώς ένιωσες ακούγοντας κάτι τέτοιο;». Νόμιζε πως ξαφνικά τον ρωτούσα κάτι στα γερμανικά (μου το έχει πει ακριβώς έτσι, δεν καταλάβαινε τι σημαίνει αυτό). Αντίστοιχα λοιπόν στις σχέσεις τους έχουν την τάση για να κρατάνε σε απόσταση αυτό που νιώθουν, να λειτουργούν με το νοητικό τους τμήμα.

Η επόμενη δυσκολία είναι πως η αξία του εξαρτάται – ορίζεται από την καριέρα του. Είμαι η κολώνα του σπιτιού. Κουβαλά στις πλάτες του συνειδητά ή ασυνείδητα την υποχρέωση να κυνηγά, να προσέχει, να είναι υπεύθυνος για την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του. Θυσιάζει, μην αναγνωρίζοντάς κάποιες βασικές του ανάγκες, μιας που τέτοια συναισθήματα είναι απειλητικά για τα θεμέλια του ανδρισμού του. Για να ξεπεράσει λοιπόν αυτήν την απειλή επιλέγει να κρατά μια πιο «αντρική» στάση!

Ένα τέταρτο εμπόδιο είναι ο εγωκεντρισμός που πηγάζει από την ανασφάλειά του ως πρόσωπο. Κοίτα με, άκουσέ με, νιώσε με, θαύμασέ με! Και εμείς οι γυναίκες κουβαλάμε αυτόν τον ναρκισσισμό αλλά συχνά αυτός καθρεφτίζεται στο ενδιαφέρον της κοινωνίας για την εξωτερική μας εικόνα, την αισθητική μας, την ομορφιά μας. Στον άντρα, αυτός, έχει σχέση με την δύναμή του, την εξουσία, την επιτυχία! Για να νιώθει καλά με τον εαυτό του θα πρέπει να έχει την απόδειξη πως τα έχει καταφέρει επαγγελματικά και το χρήμα είναι μια καλή απόδειξη για την αξία του ως πρόσωπο.

Η επιθετικότητα είναι το αμέσως επόμενο εμπόδιο που μπαίνει, για να διαχειριστεί το απειλητικό για εκείνον συναίσθημα του. Εγώ είμαι το αφεντικό εδώ! Ακούω τις γυναίκες αλλά και ζευγάρια που έρχονται με αυτή τη δυσκολία. Είναι αυτή η ισχύς που έχει ο θυμωμένος, συχνά επικριτικός και γεμάτος εκρήξεις άντρας σε σχέση με την πληγωμένη, αδύναμη, φοβισμένη γυναίκα. Που βοηθά τον άντρα αυτή η επιθετικότητα; Καταρχάς να φοβίσει την σύντροφό του, να παραβιάσει τον ψυχικό και σωματικό της χώρο για να τον «κατακτήσει» αλλά και να δημιουργήσει την ασφάλεια της απόστασης που χρειάζεται από αυτήν. Όπως προείπα υπάρχει μια τεράστια σύγκρουση μέσα του στην επιθυμία του να είναι ευαίσθητος αλλά και του φόβου του μήπως έτσι χάσει την αντρική του ταυτότητα.

Αυτό που άφησα για το τέλος είναι η σημασία του σεξ για τον άντρα. Θέλω σεξ τώρα! Θέλω σεξ συνέχεια! Το σεξ για τους άντρες είναι ο τρόπος που μπορούν επιτέλους να βγάλουν όλα τα συναισθήματά τους! Μην ξεχνάμε πως οι γονείς και κυρίως οι πατεράδες των αντρών, τους "έσπρωχναν" από πολύ μικρή ηλικία. Είναι το μόνο επιτρεπτό μέσο έκφρασης!! Μέσω αυτού λοιπόν επιτέλους μπορεί και εκφράζει όλα τα εσωτερικευμένα δικά του συναισθήματα, τις συγκρούσεις, τις ανάγκες του.

Οι προηγούμενες γενιές δυστυχώς μας έχουν γεμίσει με καλούπια, με πρέπει, με ρόλους που μας απομακρύνουν από την αλήθεια μας. Είμαστε όλοι άνθρωποι, έχουμε όπως αντιλαμβάνεστε τις ίδιες ανάγκες, τα ίδια θέλω, αντίστοιχα εμπόδια που όμως προέρχονται ΚΑΙ από τον ρόλο που πρέπει να υποστηρίξουμε.  Αν μπούμε στη διαδικασία να βγούμε από την οπτική του ρόλου του «φύλου» μας τότε θα ανακαλύψουμε πως μάλλον έχουμε πιο πολλά κοινά από ότι νομίζουμε. Ότι οι άντρες δεν είναι από τον Άρη, ούτε βέβαια είμαστε και εμείς από την Αφροδίτη! Και μάλλον μπορούμε να βρούμε τρόπους για να τους πλησιάσουμε και να τους αφήσουμε αντίστοιχα να μας πλησιάσουν, βαθιά και αληθινά!

Πώς να ακούμε χωρίς να δίνουμε συμβουλές

 

Το να ακούμε κάποιον χωρίς να του λέμε τι να κάνει μπορεί να είναι αρκετές φορές μια πολύ δύσκολη συνθήκη. Η εξάσκηση του να είμαστε ενεργετικοί ακροατές και παράλληλα να προσπαθούμε να κατανοήσουμε αυτό που αισθάνεται ο άλλος μπορεί να μας βοηθήσει να ακούμε. Όταν λοιπόν κάποιος μας μιλάει για τις προκλήσεις, τις δυσκολίες, τις σκέψεις του, υπάρχουν τρόποι να ακούμε χωρίς να λέμε τη γνώμη μας ή να δηλώνουμε τι θα κάναμε εμείς σε μια αντίστοιχη κατάσταση. Τις περισσότερες φορές εμείς οι άνθρωποι αναζητάμε απλά ένα ευγενικό, «ανοιχτό» αυτί, που θέλει και προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο μας. Να κάποιες βοηθητικές πρακτικές:

1. Ρωτάμε πρώτα αν θέλουν βοήθεια

Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς, νιώθουμε κάποιον δικό μας εσωτερικό κίνδυνο στο να μοιραστούμε την ευάλωτη πλευρά μας. Έτσι, εάν κάποιος μοιραστεί κάτι μαζί μας και θέλουμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό, είναι πάντα καλύτερο να ρωτήσουμε από την αρχή  «Θέλεις απλώς να μιλήσεις ή θα ήθελες να ακούσεις και τις δικές μου σκέψεις;»

2. Ενεργητική ακρόαση

Εάν ακούμε για να καταλάβουμε αντί να ανταποκριθούμε, ασκούμε ενεργητική ακρόαση.  Το να είμαστε «εκεί», απαιτεί λοιπόν να προσέχουμε αυτό που λέει ο συνομιλητής μας, ακούγοντάς τον, χωρίς να σκεφτόμαστε τη δική μας απόκριση, ώστε να καταφέρουμε να εστιάσουμε σε αυτό που προσπαθεί να μας πει. Για να εξασκηθείτε στο να είστε καλύτερ@ ενεργ@ ακροατ@ μπορεί να βοηθηθείτε από μερικά tips:

1.            Εστίαση στον ομιλητή

2.            Ακούστε τι λέει ο ομιλητής - ακόμα κι αν δεν είναι αυτό που θέλετε να ακούσετε

3.            Χρησιμοποιήστε τα δικά σας λόγια για να παραφράσετε αυτό που τους ακούσατε να λένε

4.            Κάντε διευκρινιστικές ερωτήσεις εάν χρειάζεστε βοήθεια για την κατανόηση

5.            Αποφύγετε την κρίση

6.            Αποφύγετε να κάνετε υποθέσεις

7.            Μην διατυπώσετε απάντηση μέχρι να ακούσετε ολόκληρη τη σκέψη του

3. Επιβεβαιώνουμε τα συναισθήματά τους

Όταν κάποιος έχει τη διάθεση να μας ανοιχτεί και να μιλήσει για ό,τι τον απασχολεί, είναι σημαντικό να καταλάβει πως νιώσαμε αυτό που νιώθει. Εάν αυτό που νιώσαμε είναι γνήσιο, είναι βοηθητικό να το μοιραστούμε μαζί του. Μπορούμε για παράδειγμα να πούμε

1.            «Μπορώ να καταλάβω γιατί αυτό ήταν δύσκολο για σένα».

2.            «Θα ήμουν κι εγώ θυμωμέν@ αν μου συνέβαινε αυτό».

3.         «Δούλεψες πολύ σκληρά για να το πετύχεις όλο αυτό! Είμαι περήφαν@ για σένα».

Με αυτόν τον τρόπο ίσως αισθανθεί ο συνομιλητής μας πως τον ακούσαμε, τον νιώσαμε, τον καταλάβαμε.

4. Όχι κριτική

Από τις πολύ σημαντικές προσπάθειες που οφείλουμε να καταβάλουμε είναι να αποφύγουμε να κρίνουμε αυτό που λέει το άτομο που μοιράζεται με εμάς τις σκέψεις του.  Δεν θα βοηθήσει πουθενά όσο και εάν δεν συμφωνούμε, όσο περίεργο και ξένο από εμάς είναι αυτό, που μοιράζεται μαζί μας. Όσο κοντά και να είμαστε σε ανθρώπους, δεν ξέρουμε πολλά για τον κόσμο τους, για τον τρόπο που έχουν μεγαλώσει και τον τρόπο που έχουν μάθει να λειτουργούν. Δεν έχουμε το δικαίωμα λοιπόν να κρίνουμε το συναίσθημά τους όποιο και να είναι αυτό. Ίσως αυτές οι φράσεις να είναι βοηθητικές:

«δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς αυτό που νιώθεις, είναι για εμένα άγνωστο, αλλά θέλω να μου πεις περισσότερα για να καταλάβω τι σε έκανε να φτάσεις σε αυτό το σημείο..»

«μπορώ να φανταστώ την ένταση του θυμού σου για να φτάσεις σε αυτή την αντίδραση…»

«η αλήθεια είναι πως είμαστε δυο διαφορετικοί άνθρωποι, οπότε δεν ξέρω τι θα σε βοηθούσε, μπορώ όμως να σου πω, πώς εγώ είχα αντιδράσει σε μια παρόμοια συνθήκη, μήπως κάτι βρεις που σου ταιριάξει»

5. Να μπούμε στα παπούτσια τους

Το να μπορούμε να συναισθανθούμε τον συνομιλήτη μας έχει να κάνει με το να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου ατόμου αντί να τον λυπόμαστε. Όταν καταλαβαίνουμε πραγματικά, πώς μπορεί να είναι μια κατάσταση για εκείνον, είναι ευκολότερο να δώσουμε τη στήριξη που ίσως χρειάζεται. Ένας μεγάλος μύθος που υπάρχει είναι, πως όταν κάποιος μοιράζεται το πρόβλημά του μαζί μας, πρέπει να του δώσουμε λύση. Αυτό πολλές φορές μας μπλοκάρει και μας δυσκολεύει να προσφέρουμε πραγματικά αυτό που χρειαζόμαστε και οι δύο πλευρές.

Όλοι μας αναζητούμε την επαφή, την σύνδεση, με τους φίλους , τους συντρόφους , τα παιδιά μας. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για όλους μας. Όπως είπα και στην αρχή, τις περισσότερες φορές εμείς οι άνθρωποι αναζητάμε απλά ένα ευγενικό, «ανοιχτό» αυτί, που θέλει και προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο μας.

Πώς θα σου φαινόταν αν ο συναισθηματικός σου κόσμος και η διαδικασία της ψυχοθεραπείας έμοιαζε με θάλασσα;

 

Τη θάλασσα τη λατρεύω! Χάνομαι και παραδίνομαι σε αυτήν είτε κοιτώντας την, είτε απλώς επιπλέοντας, είτε βουτώντας μέσα στα νερά της. Όμως υπάρχουν και στιγμές που την φοβάμαι. Αναλόγως το κύμα που έχει, το βάθος της, την οικειότητα που έχω μαζί της. Σκέφτηκα πως κάπως έτσι μπορεί να είναι για πολλούς ο Άγνωστος κόσμος των συναισθημάτων, αλλά και η διαδικασία της Ψυχοθεραπείας. Μου φαίνεται λοιπόν πολύ ταιριαστό να τον παρομοίασω με την θάλασσα. 

Υπάρχει η επιφάνεια της που ανάλογα με τον καιρό είναι ήσυχη, άλλοτε πάλι με ένα μικρό κυματάκι, αλλά και φορές με τεράστια κύματα που μπορεί να τρομάζουν. Έχει αυτό το υπέροχο μπλε χρώμα που κάποιες φορές είναι έντονο, κάπου γίνεται γαλάζιο, και σε άλλα της σημεία μπορεί να είναι πράσινο, ανάλογα με το γύρω της τοπίο. Η θάλασσα, όπως και εμείς άλλωστε, ενσωματώνει τα "χρώματα" που υπάρχουν γύρω της και γίνονται δικά της. Μετά όμως υπάρχει και αυτός ο υπέροχος κόσμος του βυθού της, που μπορείς να μπεις μέσα και να χαθείς στην ομορφιά του. Να συναντήσεις νέους κόσμους με κοράλλια, πολύχρωμα και περίεργα ψάρια, αστερίες, σαλάχια, κάβουρες να τσακώνονται. 

Υπάρχει βέβαια και ο κίνδυνος να συναντήσεις και κάτι άγνωστο, μεγάλο που θα σε τρομάξει και θα θες να βγεις έξω κατευθείαν.. Προτιμάς να κάθεσαι εκεί έξω στη στεριά να την βλέπεις! Έχεις δίκιο για αυτό και καλό είναι να μην πας μόνος. Τι θα γινόταν όμως αν είχες έναν άνθρωπο μαζί σου που ξέρει, που έχει τις γνώσεις να σε οδηγήσει σε αυτόν τον υπέροχο νέο κόσμο; Κάποιον που θα σε πάρει, θα σου βάλει τη στολή για να προστατευτείς από το κρύο, θα σου μάθει πως να αναπνέεις με την μπουκάλα και θα σε οδηγήσει σιγά σιγά μέσα σε αυτόν. Που ξέρει και θα σε μάθει πως ανάλογα με τον καιρό χρειάζεται και διαφορετική αντιμετώπιση και σεβασμό.  Στην αρχή θα νιώθεις μια μικρή αγωνία μεν αλλά θα πάτε τόσο όσο θες για να νιώθεις ασφαλής. Εκεί που απλά θα κολυμπάς μέσα της, ούτε πολύ ρηχά, ούτε πολύ βαθιά. Έτσι, όσο νιώθεις πιο οικεία, όσο νιώθεις πιο ικαν@ με τα εφόδια που έχεις κατακτήσει, όσο πιο πολύ εμπιστεύεσαι και τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, τόσο θα θες να μπαίνεις όλο και πιο βαθιά, να γνωρίσεις όλο της το μεγαλείο. Γιατί κάπου εκεί μέσα σε αυτόν τον βυθό κρύβεται ένα μαργαριτάρι, τόσο λαμπερό, τόσο πολύτιμο που σε περιμένει χρόνια. Είναι το δικό σου μαργαριτάρι! Βρες το θάρρος και επέλεξε να πας να το βρεις, μην κάθεσαι στην παραλία! Κάθεσαι αρκετά χρόνια.. η ζωή περνά και είναι στα αλήθεια κρίμα να κάθεσαι χρόνια καθιστός στο ίδιο σημείο!

Η δική μου αίσθηση της ελευθερίας

 

Μια σημαντική για εμένα λέξη είναι η λέξη ελευθερία. Ήταν το δικό μου ζητούμενο όταν συνάντησα τον δικό μου θεραπευτή. Θέλω να νιώσω ελεύθερη, είπα. Ακριβώς δεν ήξερα τι ζητούσα, από τι ήθελα να ελευθερωθώ, από τι ήθελα να αποδεσμευτώ. Τι ήταν αυτό που με έκανε να νιώθω σαν να είχα αλυσίδες; Σαν να πνιγόμουν..  Απόλυτη ελευθερία δεν υπάρχει, θα ήταν κουτό να πιστέψω πως μπορώ να κάνω τα πάντα. Όχι δεν μπορώ. Δεν ήταν αυτό όμως που με έκανε να νιώθω έτσι, ήθελα να ξεφύγω από όλα αυτά που με κρατούσαν πίσω δέσμια.

Το να μπορώ να κάνω κάτι που θέλω μέσα στα όρια και αυτά τα όρια, μου τα έχουν καθορίσει οι άλλοι, τότε η ατομική μου ελευθερία δεν υπάρχει. Αυτό δεν είχα καταλάβει. Ακολουθούσα τη γραμμή των γονιών μου, των πολιτισμικών επιδράσεων, της κοινωνίας, των δασκάλων. Είχα εσωτερικεύσει τις εντολές τους, τον τρόπο τους, τις επιλογές που εκείνοι μου έδιναν. Τα όρια δεν ήταν τα δικά μου αλλά τα δικά τους, κάπως έτσι φαντάζομαι πως έχουν μεγαλώσει και άλλοι άνθρωποι, και έγινα όπως πολύ εύστοχα το λέει ο Χόρχε Μπουκάι Ηθικά Ανάπηρη.

Ελευθερία είναι η επιλογή, είναι η δική μου απόφαση. Αν μπω στη διαδικασία να γνωρίσω τον εαυτό μου θα ανακαλύψω και θα αντιληφθώ πως, όσο χρονών και να είμαι, μάλλον δεν αποφασίζω εγώ, δεν επιλέγω στην πραγματικότητα παρά ακολουθώ αυτό που είχαν καθορίσει κάποιοι άλλοι για εμένα. Όταν το κατανοήσω αυτό, τότε θα έχω την ευκαιρία να επιλέξω τι θα κρατήσω και τι όχι, τι να μου επιτρέψω και τι να μου απαγορεύσω, τι μου κάνει καλό και τι όχι, τι θέλω και τι όχι. Και αυτό σημαίνει πως θα συνειδητοποιήσω πως εγώ έχω την ευθύνη της δικής μου ζωής. Η αυτονομία είναι δυνατή μόνο όταν ο καθένας από εμάς αποφασίσει να εξελιχθεί σε αυτό που πραγματικά είναι. Δεν μπορώ να κάνω τα πάντα, μπορώ όμως να επιλέξω με βάση τα δικά μου κριτήρια αυτό που θέλω για εμένα και είμαι υπεύθυν@ για αυτή την επιλογή.

Η ζωή μου είναι το σπίτι μου και επιλέγω να προσπαθώ να το φτιάχνω πλέον με τα δικά μου υλικά. Δεν είναι εύκολος δρόμος, δεν είμαι σίγουρ@ πως πετυχαίνω πάντα να καταλαβαίνω με ευκολία αν κάποιο είναι δικό μου υλικό. Μπορεί να μου ξεφεύγει, το ξαναπάω από την αρχή, όμως θέλω να έχω πια την ευθύνη του εαυτού μου. Γιατί όπως λέει και ο Οκτάβιο Πας « Η ελευθερία είναι η μαγική στιγμή, είναι η ώρα της απόφασης – επιλογής ανάμεσα σε δυο μονοσύλλαβες λέξεις: ναι ή όχι»

Θεραπεία με τη μέθοδο CRM (The Comprehensive Resource Mode ® )

Το ψυχοθεραπευτικό μοντέλο CRM είναι αποτέλεσμα της εντατικής θεραπευτικής εργασίας που έχει κάνει η Lisa Schwarz . Οι τεχνικές που εξέλιξε μέσα από τη δουλειά της ενίσχυσαν εντυπωσιακά την αποτελεσματικότητα της ψυχοθεραπευτικής εργασίας όχι μόνο με αυτούς τους θεραπευόμενους, αλλά εφαρμόζονται με επιτυχία σε όλα τα θεραπευτικά αιτήματα και τις διαταραχές. Η ίαση από τις επιπτώσεις τραυματικών εμπειριών προϋποθέτει επαρκή ασφάλεια, όχι μόνο συναισθηματική, αλλά βιωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να επιδρά κατευναστικά στην νευροφυσιολογία του εγκεφάλου. Μόνο τότε επιτρέπει ο θεραπευόμενος στον εαυτό του να ξανά-θυμηθεί το τραυματικό γεγονός, να μείνει, να το βιώσει πλήρως και να το ενσωματώσει μέσα στη διαδικασία και στην ιστορία του. Τότε εκεί η πληγή γίνεται ουλή. 

Με το ψυχοθεραπευτικό μοντέλο CRM , η επεξεργασία  του τραυματικού υλικού επιτυγχάνεται χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος «πλημμύρας» από αρνητικά συναισθήματα ούτε η αίσθηση απώλειας ελέγχου. Εξάλλου  οι «καταστάσεις του Εγώ»  (Ego states) αξιοποιούνται θεραπευτικά, καθώς συνδέονται με τις πηγές  και διευκολύνουν  με αυτόν τον τρόπο τη ροή της φυσικής διαδικασίας επεξεργασίας. Νέες πληροφορίες μπορεί να αναδυθούν, επιτρέποντας στο θεραπευόμενο να προσεγγίσει την αρνητική εμπειρία του παρελθόντος από μια διαφορετική σκοπιά, από την οποία νέες αλήθειες μπορεί να αποκαλυφθούν με φυσικό τρόπο. Το βασικό, αλλά όχι και μοναδικό, που είναι σημαντικό σε αυτό το μοντέλο θεραπείας, είναι η συνήχηση που γίνεται αντιληπτή σε 3 επίπεδα. Του θεραπευτή με τον εαυτό του (να μπορώ να αναγνωρίζω τα δικά μου συναισθήματα κατά τη διάρκεια της συνεδρίας), του θεραπευτή με τον θεραπευόμενο (η επαφή που υπάρχει στη μεταξύ μας σχέση) και του θεραπευόμενου με τον εαυτό του (η επαφή που έχει ο θεραπευόμενος με τον εαυτό του).

Έτσι μέσα από τις τεχνικές του CRM ο θεραπευτής βοηθά το θεραπευόμενο να ανακαλύψει και να συνδεθεί με μια ποικιλία εσωτερικών πηγών στήριξης του εαυτού του. Διαμορφώνει μια εσωτερική ασφάλεια μέσα στην οποία θα μπορέσει να τροποποιήσει και να αφομοιώσει συνειδητά τις τραυματικές και οδυνηρές αναμνήσεις του. Το αποτέλεσμα είναι η απελευθέρωση από τα δυσφορικά συναισθήματα που δημιουργούνταν γύρω από το τραύμα. Όταν ο θεραπευόμενος μπορέσει να νιώσει όλα αυτά, που με τόσο κόπο και κόστος αποφεύγει, τότε δεν χρειάζεται πια τους μηχανισμούς άμυνας που συντηρούν τα συμπτώματα του. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι οι τεχνικές του ενισχύουν την αποτελεσματικότητα της ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης όχι μόνο για το τραύμα, αλλά και για κάθε είδους θεραπευτικά αιτήματα και διαταραχές. Μέσα από το CRM ο θεραπευόμενος μαθαίνει τρόπους να υποστηρίζει συνειδητά και ενεργά τον εαυτό του για κάθε ζήτημα που μπορεί να αντιμετωπίζει στη ζωή του.

Όλες οι τεχνικές του μοντέλου CRM μπορούν να ενταχθούν μέσα σε οποιαδήποτε άλλη ψυχοθεραπευτική πρακτική, αλλά και να εφαρμοστούν ως αυτόνομη προσέγγιση ανθρώπινης ίασης. Τη μέθοδο εμπνεύστηκε και συνεχίζει να εξελίσσει η Lisa Schwartz έχοντας ως αφετηρία έναν συγκερασμό προγενέστερων μεθόδων θεραπείας του τραύματος.

Η συνεδρία διεξάγεται στον καθορισμένο χώρο και χρόνο. Η εφαρμογή του μοντέλου γίνεται εφόσον έχει αρχίσει να εγκαθίσταται μία σχέση ανάμεσα στο θεραπευτή και το θεραπευόμενο, με σταδιακή εξοικείωση και εκπαίδευση του δεύτερου στις τεχνικές του μοντέλου. Οι συνεδρίες CRM μπορεί να παρεμβάλλονται ανάμεσα σε συνεδρίες κλασικής ψυχοθεραπείας, προάγουν δε την ταχύτατη εξέλιξη της θεραπείας προσφέροντας την ίδια στιγμή στο θεραπευόμενο επαρκές αίσθημα ασφάλειας και κρατήματος και απομακρύνοντας το ενδεχόμενο της αποσταθεροποίησης και σύγχυσης αφού η παρέμβαση απευθύνεται και βασίζεται στο αισθητηριακό βίωμα, στο σώμα.

Το CRM παρέχει την ευκαιρία για επανα-σύνδεση με τον αληθινό μας εαυτό, για νοηματοδότηση της αλήθειας μας και για τη δυνατότητα να εν-σωματώσουμε την αγάπη στις πράξεις μας.

Περισσότερες πληροφορίες στο link: http://www.comprehensiveresourcemodel.com

Επικοινωνία: Εργαλείο ή Εμπόδιο; Σιγουριά ή φόβος; Online Workshop ΣΆΒΒΑΤΟ, 28 ΜΑΪ́ΟΥ 2022 ΣΤΙΣ 4 Μ.Μ. – 7 Μ.Μ.

Όταν κάποιος μας μιλάει, τον καταλαβαίνουμε; Αν όχι, του το λέμε; ή κάτι μας σταματά και κάνουμε υποθέσεις; Από την άλλη, εμείς μιλάμε; λέμε αυτά που θέλουμε να πούμε ή πιστεύουμε πως είμαστε τόσο διάφανοι που οι άλλοι ξέρουν πάντα τι χρειαζόμαστε; Εκφραζόμαστε;

Σε αυτή την τρίωρη συνάντηση θα μιλήσουμε για τα χαρακτηριστικά ενός αυθεντικού διαλόγου, θα διερευνήσουμε τους προσωπικούς τρόπους επικοινωνίας, θα ανακαλύψουμε τα εμπόδια που μας δυσκολεύουν. Θα παρουσιαστούν κάποιες βασικές δεξιότητες που απαιτούνται και θα δοθούν πρακτικά εργαλεία ώστε να μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε μια βαθιά ικανοποιητική σχέση επικοινωνίας με τον εαυτό μας και με τους άλλους.

*Κόστος 30 ευρώ το άτομο

*Για την κράτηση θέσης απαιτείται η προεξόφληση του σεμιναρίου.

*Για περισσότερες πληροφορίες και εγγραφές παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας στo τηλέφωνo 6944845013

ή στο email info@mariacharalampidou.gr

*Ο σύνδεσμος της συνάντησης θα δοθεί ηλεκτρονικά στον κάθε συμμετέχοντα.