"Σε εμπιστεύομαι", "δεν σε εμπιστεύομαι", μια έκφραση που λέμε συχνά και αναφέρεται για
όλες τις σχέσεις μας, είτε είναι στη δουλειά, στη φιλία, με τον σύντροφό μας, με τα παιδιά μας. Τι εννοούμε όμως λέγοντας "εμπιστοσύνη"; Ποιες είναι οι έννοιες που περιέχει;
 |
Η εμπιστοσύνη είναι αποτέλεσμα διαφορετικών παραγόντων που αν συνδυαστούν, αν συνυπάρξουν, τότε και μόνο δημιουργείται η ύπαρξή της. Δυστυχώς στις σχέσεις μας με τους άλλους, για κάποιους πολύ σημαντικούς και σοβαρούς λόγους που κουβαλά ο καθένας από εμάς, είμαστε, ή γινόμαστε δύσπιστοι. Νιώθουμε πως αυτό που θέλουμε να μοιραστούμε και είναι σημαντικό για εμάς, δεν είναι ασφαλές.
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που θα μας κάνουν να νιώσουμε εμπιστοσύνη ή τι είναι αυτό που όταν λείπει, τελικά φέρνει αυτή τη δυσπιστία;
- Η ύπαρξη ορίων ... σε εμπιστεύομαι αν είσαι ξεκάθαρος με τα όρια σου, τα κρατάς, και αντίστοιχα είσαι ξεκάθαρος με τα δικά μου όρια, τα κρατάς και τα σέβεσαι. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη αν δεν υπάρχουν όρια.
- Η αξιοπιστία Αν αυτό που λες, το κάνεις, όχι μόνο μια φορά, όχι κατά τύχη και όχι γιατί θες κάτι από εμένα. Αν μετρήσουμε για παράδειγμα το ύψος μας, όποια μεζούρα και αν πάρουμε, όσες φορές και αν μετρηθούμε το αποτέλεσμα θα παραμείνει ίδιο. Βάζοντάς το τώρα στις σχέσεις μας, ψάχνουμε την ίδια αξιόπιστη κλίμακα μέτρησης (τη συμπεριφορά) όπου αν τη "μετρήσουμε" εκατοντάδες φορές θα μας βγάλει το ίδιο αποτέλεσμα. Οπότε η αξιοπιστία έρχεται όταν αυτό που λες θα το κάνεις ξανά και ξανά.
- η ευθύνη… μπορώ να σε εμπιστευτώ όταν κάνεις λάθος, αναλαμβάνεις την ευθύνη, υπάρχει διάθεση να απολογηθείς για αυτό και προσπαθείς να επανορθώσεις. Μπορώ να σε εμπιστευτώ όταν εγώ κάνω λάθος μου επιτρέπεται να το πάρω πάνω μου, να απολογηθώ και να προσπαθήσω να επανορθώσω.
- Η εχεμύθεια... ό,τι μοιράζομαι μαζί σου θα το κρατήσεις με ασφάλεια, ό,τι μοιράζεσαι μαζί μου θα το κρατήσω επίσης με ασφάλεια. Αν ένας φίλος έρθει σε εμάς και μας πει «τα έμαθες για την Γεωργία; πήρε διαζύγιο, μάλλον την απάτησε», αυτόματα η εμπιστοσύνη για τον φίλο μου αυτόν, έχει απόλυτα καταστραφεί. Οπότε η εχεμύθεια σημαίνει πως σέβεσαι την ιστορία μου αλλά ταυτόχρονα και εγώ σέβομαι την ιστορία των άλλων ανθρώπων.
- η ακεραιότητα Δεν μπορώ να σε εμπιστευτώ αν δεν ενεργείς σε ένα πλαίσιο εντιμότητας, ακεραιότητας και αυτό παρακινεί και εμένα να ενεργήσω ανάλογα. Θα πρέπει να ξέρω πως επιλέγεις το σωστό από το διασκεδαστικό ή το γρήγορο ή το εύκολο. Πάντα ενεργείς πάνω στις αρχές σου και όχι απλά να ισχυρίζεσαι πως έχεις αρχές. Το ίδιο βέβαια ακολουθώ και εγώ.
- Σημαντικό επίσης κομμάτι είναι η μη κριτική. θα μπορέσω να ακουμπήσω επάνω σου, να ζητήσω τη βοήθειά σου μόνο αν νιώσω πως δεν θα με κρίνεις για αυτό που θα θελήσω να πω και αντίστοιχα δεν θα σε κρίνω για αυτό που εσύ θα μοιραστείς μαζί μου.
Αυτό που καλό είναι να παρατηρηθεί είναι, πως ό,τι ζητάμε από τους άλλους, καταρχάς θα πρέπει να το νιώθουμε, να το ακολουθούμε πρώτα από όλα εμείς! Καλό θα είναι αρχικά να δούμε που βρίσκονται τα δικά μας όρια, η δική μας ευθύνη, η δική μας ακεραιότητα, η δική μας αξιοπιστία και τέλος η δική μας διάθεση για "μη κριτική". Πριν πούμε λοιπόν σε αυτόν που έχουμε απέναντί μας πως: «Δεν μπορώ να σου έχω εμπιστοσύνη γιατί άλλα λες και
άλλα κάνεις, γιατί ποτέ δεν ακολουθείς αυτό που μου λες, γιατί με κρίνεις
διαρκώς όταν πάω να σου μιλήσω για αυτά που θέλω, γιατί όσες προσπάθειες και αν
κάνω να σου πω τι νιώθω, εσύ κάτι θα βρεις στη συμπεριφορά μου κάτι αρνητικό, γιατί μόνιμα σχολιάζεις τους άλλους» είναι να δούμε πόσο εμείς " άλλα λέμε και άλλα κάνουμε, αν ακολουθούμε αυτά που λέμε, αν μας κρίνουμε διαρκώς, αν όσες προσπάθειες και να κάνουμε μπορούμε να μας ακούσουμε χωρίς να βρούμε κάτι αρνητικό στη συμπεριφορά μας" αν δηλαδή μπορούμε να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας.
