Φροντίζω τον εαυτό μου. Μια άγνωστη συνθήκη.

Συναντώ αρκετούς ενήλικες που η φράση «φροντίζω τον εαυτό μου» φαίνεται να τους είναι μια άγνωστη κατάσταση. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν συνειδητοποιούν ότι μπορούν να φροντίσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους και αρκετοί ακόμη δεν θεωρούν πως είναι μια δική τους ευθύνη. Κυρίως οι ενήλικες για τους οποίους μιλάμε, φαίνεται να την έχουν «παραδώσει», σε φίλους, συντρόφους, γονείς. Επιθυμούν να πάρουν από εκείνους, ό,τι δεν πήραν στην παιδική τους ηλικία ή θέλουν μέσω εκείνων να εξακολουθήσουν να απολαμβάνουν τη φροντίδα που κάποτε τους έδινε ο γονιός. Είτε το συνειδητοποιούν τούτο είτε όχι, "απαιτούν" μέχρι και σήμερα έναν "γονιό" να τους φροντίσει.

Γιατί τελικά δε φροντίζουμε τον εαυτό μας; Γιατί να είναι μια τόσο άγνωστη συνθήκη; 

Υπάρχουν ενήλικες που ως παιδιά δεν ένιωσαν ποτέ τη φροντίδα. Μερικές από τις πιθανές συνθήκες ( δεν αναφέρω τις περιπτώσεις εγκατάλειψης, κακοποίησης, μιας που είναι ορατή και ξεκάθαρη η μη φροντίδα) που αντιμετώπισαν στην παιδική ηλικία, τα άτομα αυτά μπορεί να είναι:

• Κάποιοι άνθρωποι αναγκάστηκαν να φροντίσουν από πολύ μικρή ηλικία, είτε άμεσα είτε έμμεσα,  δικούς τους ανθρώπους. 
• Άλλοι πάλι, υποχρεώθηκαν να είναι ισορροπιστές σε οικογενειακές καταστάσεις.
• Μερικοί έπρεπε να καλύπτουν τις προσδοκίες των γονιών (π.χ. να ακολουθήσουν το επάγγελμά τους) και αναγκάστηκαν να συμβαδίσουν στυγνά με τη γραμμή του, χωρίς την ευκαιρία να ανοίξουν τα δικά τους φτερά. 
• Επίσης υπάρχουν ενήλικες που ως παιδιά δεν τους επιτρέπονταν η ανάληψη ευθύνης, έπρεπε όλα να περνούν από τη σύμφωνη γνώμη του γονιού, όλα τα αναλάμβαναν εκείνοι, τους "φρόντιζαν" τόσο πολύ που δεν άφησαν περιθώριο για κάτι άλλο.

Όλα όσα εκείνα τα χρόνια βίωνε το παιδί, δεν μπορούσε να τα καταλάβει, δεν μπορούσε να τα αντιληφθεί. Το μόνο που έκανε, ήταν να μεταφράσει, την έλλειψη της φροντίδας αυτής ή την υπερβολή της, πιθανότατα σε "δεν μου αξίζει αυτή η φροντίδα", "δεν είμαι αρκετός για να την έχω", "δεν έχω δικαίωμα να την ζητώ", "δεν είμαι ικανός να κάνω κάτι μόνος". Δυστυχώς, με αυτή την "μετάφραση" θα συνεχίσει να λειτουργεί και ως ενήλικας. Πώς λοιπόν απαιτούμε να γνωρίζουν τη φροντίδα του ίδιου τους του εαυτού; Πώς είναι δυνατόν να τους το ζητάμε; 

Τι σημαίνει όμως «φροντίζω τον εαυτό μου»;

Φροντίζω τον εαυτό μου σίγουρα δεν σημαίνει πως κάνω τα πράγματα όπως θέλω εγώ, πως κοιτάζω μόνο εμένα. Φροντίζω τον εαυτό μου μπορεί να σημαίνει πως:

• Αναγνωρίζω τις δικές μου πια ανάγκες, καταλαβαίνω τι εγώ χρειάζομαι, τι αναζητώ για εμένα. Ξεκαθαρίζω και διαχωρίζω μέσα μου αυτό που πραγματικά είμαι, σε σχέση με αυτό που αναγκάστηκα να γίνω. 
• Δεν περιμένω από τους άλλους να καλύψουν τις ανάγκες μου, παίρνω τη δύναμη στα χέρια μου για να βρω και να βελτιώσω αυτά που με ταλαιπωρούν και δυσκολεύουν τις συνθήκες της ζωής μου. 
• Αναγνωρίζω, δέχομαι, καταλαβαίνω όλα μου τα συναισθήματα, μπορώ να τα εκφράζω με ειλικρίνεια πρώτα σε εμένα και μετά στους γύρω μου. 
• Φροντίζω το σώμα μου σε όλα τα επίπεδα, του δίνω την σωστή τροφή, βάζω την άσκηση στη ζωή μου, προσέχω την υγεία μου. 
• Συνειδητοποιώ και δέχομαι πως, αυτό που είμαι, δεν είναι το τέλειο, είναι το φυσιολογικό. Αντιλαμβάνομαι ότι ουσιαστικά, δεν ισχύει το "έτσι είμαι εγώ". Για να ανατραπεί τούτο, θέλει σκληρή δουλειά και, μόνο τότε συνειδητοποιώ πως είναι στο χέρι μου να αλλάξω, να αλλάξω τα πράγματα μέσα μου, αυτά που αισθάνομαι, αυτά που θέλω για εμένα. Νιώθω επιτέλους αυτή την ελευθερία πως δεν εξαρτώμαι από κανέναν άλλον, για να ζήσω τη ζωή που εγώ θέλω για εμένα. Απελευθερώνομαι από τα δεσμά αυτά, που με κρατούν πίσω.

Και τι θα αλλάξει τελικά;

Αν μάθεις να φροντίζεις τον εαυτό σου, αυτόματα ωριμάζεις. Ξέρεις πια τι θέλεις από εσένα και τη ζωή σου και το παίρνεις. Δεν μένει μόνο στη φαντασία σου, το κάνεις πραγματικότητα. Οι δικαιολογίες δεν έχουν λόγο ύπαρξης, οι δυσκολίες αποκτούν άλλο νόημα, γίνονται σύμμαχοί σου. Αφού καταλάβεις την αλήθεια μέσα σου, θα τη θέλεις και γύρω σου. Στους ανθρώπους που σε περιβάλλουν, στη δουλειά που έχεις, στη διασκέδαση που επιλέγεις. 

Όλα θα πάρουν μια μορφή που θα σε κάνουν να νιώθεις αρκετός, πλήρης, με ενθουσιασμό και αισιοδοξία. Θα είσαι γεμάτος πείσμα, διάθεση, κέφι. Θα καταφέρεις επιτέλους να στεναχωριέσαι, να κλαις, να βιώνεις τον πόνο χωρίς να τον φοβάσαι! Δεν θα χρειάζεται να τον προσπερνάς, να βιάζεσαι να πας παρακάτω. Θα μπορείς να κυνηγάς αυτά που επιθυμείς, άσχετα με την ηλικία που έχεις. Όσο συμφιλιώνεσαι με αυτό που είσαι, τόσο επιτρέπεις να μπουν άνθρωποι στη ζωή σου. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να είσαι μόνος πια.  Εδώ γίνεται το εξής καταπληκτικό, θα γευθείς επιτέλους τη συντροφιά, θα καταλάβεις τι είναι τελικά το "μαζί", θα νιώσεις την ένωση. 
Κυρίως όμως θα έχεις βρει τον καλύτερο φίλο, σύμμαχο, συμπαραστάτη, οδηγό, υποστηρικτή. Εσένα.... Και πίστεψέ με, δεν υπάρχει καλύτερη παρέα!!