Πώς να ακούμε χωρίς να δίνουμε συμβουλές

 

Το να ακούμε κάποιον χωρίς να του λέμε τι να κάνει μπορεί να είναι αρκετές φορές μια πολύ δύσκολη συνθήκη. Η εξάσκηση του να είμαστε ενεργετικοί ακροατές και παράλληλα να προσπαθούμε να κατανοήσουμε αυτό που αισθάνεται ο άλλος μπορεί να μας βοηθήσει να ακούμε. Όταν λοιπόν κάποιος μας μιλάει για τις προκλήσεις, τις δυσκολίες, τις σκέψεις του, υπάρχουν τρόποι να ακούμε χωρίς να λέμε τη γνώμη μας ή να δηλώνουμε τι θα κάναμε εμείς σε μια αντίστοιχη κατάσταση. Τις περισσότερες φορές εμείς οι άνθρωποι αναζητάμε απλά ένα ευγενικό, «ανοιχτό» αυτί, που θέλει και προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο μας. Να κάποιες βοηθητικές πρακτικές:

1. Ρωτάμε πρώτα αν θέλουν βοήθεια

Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς, νιώθουμε κάποιον δικό μας εσωτερικό κίνδυνο στο να μοιραστούμε την ευάλωτη πλευρά μας. Έτσι, εάν κάποιος μοιραστεί κάτι μαζί μας και θέλουμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό, είναι πάντα καλύτερο να ρωτήσουμε από την αρχή  «Θέλεις απλώς να μιλήσεις ή θα ήθελες να ακούσεις και τις δικές μου σκέψεις;»

2. Ενεργητική ακρόαση

Εάν ακούμε για να καταλάβουμε αντί να ανταποκριθούμε, ασκούμε ενεργητική ακρόαση.  Το να είμαστε «εκεί», απαιτεί λοιπόν να προσέχουμε αυτό που λέει ο συνομιλητής μας, ακούγοντάς τον, χωρίς να σκεφτόμαστε τη δική μας απόκριση, ώστε να καταφέρουμε να εστιάσουμε σε αυτό που προσπαθεί να μας πει. Για να εξασκηθείτε στο να είστε καλύτερ@ ενεργ@ ακροατ@ μπορεί να βοηθηθείτε από μερικά tips:

1.            Εστίαση στον ομιλητή

2.            Ακούστε τι λέει ο ομιλητής - ακόμα κι αν δεν είναι αυτό που θέλετε να ακούσετε

3.            Χρησιμοποιήστε τα δικά σας λόγια για να παραφράσετε αυτό που τους ακούσατε να λένε

4.            Κάντε διευκρινιστικές ερωτήσεις εάν χρειάζεστε βοήθεια για την κατανόηση

5.            Αποφύγετε την κρίση

6.            Αποφύγετε να κάνετε υποθέσεις

7.            Μην διατυπώσετε απάντηση μέχρι να ακούσετε ολόκληρη τη σκέψη του

3. Επιβεβαιώνουμε τα συναισθήματά τους

Όταν κάποιος έχει τη διάθεση να μας ανοιχτεί και να μιλήσει για ό,τι τον απασχολεί, είναι σημαντικό να καταλάβει πως νιώσαμε αυτό που νιώθει. Εάν αυτό που νιώσαμε είναι γνήσιο, είναι βοηθητικό να το μοιραστούμε μαζί του. Μπορούμε για παράδειγμα να πούμε

1.            «Μπορώ να καταλάβω γιατί αυτό ήταν δύσκολο για σένα».

2.            «Θα ήμουν κι εγώ θυμωμέν@ αν μου συνέβαινε αυτό».

3.         «Δούλεψες πολύ σκληρά για να το πετύχεις όλο αυτό! Είμαι περήφαν@ για σένα».

Με αυτόν τον τρόπο ίσως αισθανθεί ο συνομιλητής μας πως τον ακούσαμε, τον νιώσαμε, τον καταλάβαμε.

4. Όχι κριτική

Από τις πολύ σημαντικές προσπάθειες που οφείλουμε να καταβάλουμε είναι να αποφύγουμε να κρίνουμε αυτό που λέει το άτομο που μοιράζεται με εμάς τις σκέψεις του.  Δεν θα βοηθήσει πουθενά όσο και εάν δεν συμφωνούμε, όσο περίεργο και ξένο από εμάς είναι αυτό, που μοιράζεται μαζί μας. Όσο κοντά και να είμαστε σε ανθρώπους, δεν ξέρουμε πολλά για τον κόσμο τους, για τον τρόπο που έχουν μεγαλώσει και τον τρόπο που έχουν μάθει να λειτουργούν. Δεν έχουμε το δικαίωμα λοιπόν να κρίνουμε το συναίσθημά τους όποιο και να είναι αυτό. Ίσως αυτές οι φράσεις να είναι βοηθητικές:

«δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς αυτό που νιώθεις, είναι για εμένα άγνωστο, αλλά θέλω να μου πεις περισσότερα για να καταλάβω τι σε έκανε να φτάσεις σε αυτό το σημείο..»

«μπορώ να φανταστώ την ένταση του θυμού σου για να φτάσεις σε αυτή την αντίδραση…»

«η αλήθεια είναι πως είμαστε δυο διαφορετικοί άνθρωποι, οπότε δεν ξέρω τι θα σε βοηθούσε, μπορώ όμως να σου πω, πώς εγώ είχα αντιδράσει σε μια παρόμοια συνθήκη, μήπως κάτι βρεις που σου ταιριάξει»

5. Να μπούμε στα παπούτσια τους

Το να μπορούμε να συναισθανθούμε τον συνομιλήτη μας έχει να κάνει με το να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου ατόμου αντί να τον λυπόμαστε. Όταν καταλαβαίνουμε πραγματικά, πώς μπορεί να είναι μια κατάσταση για εκείνον, είναι ευκολότερο να δώσουμε τη στήριξη που ίσως χρειάζεται. Ένας μεγάλος μύθος που υπάρχει είναι, πως όταν κάποιος μοιράζεται το πρόβλημά του μαζί μας, πρέπει να του δώσουμε λύση. Αυτό πολλές φορές μας μπλοκάρει και μας δυσκολεύει να προσφέρουμε πραγματικά αυτό που χρειαζόμαστε και οι δύο πλευρές.

Όλοι μας αναζητούμε την επαφή, την σύνδεση, με τους φίλους , τους συντρόφους , τα παιδιά μας. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για όλους μας. Όπως είπα και στην αρχή, τις περισσότερες φορές εμείς οι άνθρωποι αναζητάμε απλά ένα ευγενικό, «ανοιχτό» αυτί, που θέλει και προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο μας.